کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی مازندران گفت: منبت کاری ضریح و درب امامزاده یحیی، امامزاده زین‌العابدین و امامزاده عباس(ع) ساری از شاهکارهای هنرمندان عصر تیموری با هنرمندی اساتید بنام این هنر همچون استاد “شمس الدین احمد نجار ساروی”، “استاد حسین بن احمد ساروی” و “محمدبن استاد حسین ساروی” به یادگار مانده است.
ژیلا احمد امیر آقایی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران اظهار کرد: منبت از نظر لغوی کلمه‌ای عربی است که از ریشه نبت به معنی رویانده شده گرفته شده است. شاید به این دلیل به این هنر منبت می‌گویند که به نوعی رویاندن نقش و نگاره‌های زیبا بر روی چوب است. به طور خاص برجسته کاری بر روی چوب را منبت می‌نامند. در واقع می‌توان اینگونه توصیف کرد که منبت‌کاری، کنده‌کاری و مشبک‌کاری چوب شیوه‌ای دیگر از تولید مصنوعات چوبی است که طی آن نگاره‌ها و نقوش با استفاده از چکش، مغار، انواع سوهان، سمباده و سایر ابزار نجاری بر روی چوب‌های مرغوب و بادوام شکل می‌گیرد.
کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی مازندران خاطرنشان کرد: در ایران منبت کاری از گذشته بسیار دور رایج بوده است و محققان این صنعت را یکی از ارزشمندترین هنرهای سنتی ایران باستان می‌دانند. در قرون مختلف منبت‌کاری در استان ویژگی‌های مختص به عصر خود را داشته و از قرن هشتم هجری قمری، رسم عناصر هندسی، اشکال نباتی و گل و بوته بر روی منبرهای چوبی، صندوق‌های مزارها و پنجره و رحل‌های قرآن رواج یافت و از اوایل قرن نهم هجری قمری این هنر رونق ویژه‌ای یافت و صنعتگران با بکارگیری انواع خطوط نمونه‌های ارزشمندی را خلق کردند.
