به گزارش خبرنگار خبر گزاری صدا و سیما، چوب‌های ترک خورده و کج و کوله، چوب‌های به ظاهر بی مصرف پر از حفره‌ای که راست کار هیچ نجاری نیست، اصلی‌ترین ابزار کار برادران علی نژاد است. آقایان بهنام و بهروز که از کودکی در کارگاه نجاری عمو قاسم، هم شاگردی کرده اند و هم بازی و شیطنت.
بهنام می‌گوید: ” سنم خیلی پایین بود که می‌رفتیم نجاری عمو قاسم؛ آن جا بازی می‌کردیم و برای خودمان شمشیر می‌ساختیم. از ۲۳ سالگی بود که کار کردن برایم جدی شد“
حالا از آن روزها, ۱۵ سال می‌گذرد. ۱۵ سالی که آن‌ها را از کار بر روی پشت بام خانه عمو قاسم به یک کارگاه بزرگ و پیشرفته رسانده. حالا عمو قاسم هم همراه جوان‌های شاغل در این کارگاه کنار برادرزاده هایش کار می‌کند. در کارگاه آن‌ها با یک ابتکار ساده چوب‌های نه چندان ارزشمند بعد از ترکیب با رزین اپوکسی به محصولاتی گران قیمت تبدیل می‌شوند.
بهنام درباره جزئیات کارشان توضیح می‌دهد: ” قدیم‌تر‌ها چوب‌هایی که پوک می‌شد، هیزم می‌شد و قسمت آتش. امروز، اما این اتفاق خوب افتاده که همان چوب‌های بلااستفاده برای ما کاربردی شده اند. اتفاقا هر چه حفره‌ی چوب بیشتر باشد این برای ما یک فرصت است؛ چون وقتی رزین حفره‌ها را پر می‌کند کار زیباتر می‌شود“.
رزین قوی‌ترین چسب دنیاست. ماده‌ای که از ۶۰ سال پیش در ایتالیا در صنعت کشتی سازی استفاده می‌شده. برادر کوچک‌تر بهنام که تخصصش در کارگاه ترکیب رزین با چوب و حباب گیری از رزین است می‌گوید: ” اوایل که رزین به ایران وارد شده بود فقط برای کف پوش استفاده می‌شد. حالا حدود هفت سالی است که رزین در مشاغل و حرفه‌های مختلف استفاده می‌شود“.
دو سال بدون مشتری، اما خوشبین به نتیجه
بهروز برادر بزرگ‌تر می‌گوید:” دو سال اولی که کار ترکیب چوب با رزین را شروع کردیم هیچ سفارشی نداشتیم؛ فقط داشتیم تبلیغ می‌کردیم؛ خیلی‌ها برای بازدید از کارهایمان می‌آمدند، اما جرأت خرید نداشتند، چون مصالح و مواد را نمی‌شناختند“.
در این دو سال، اما از کار با رزین منصرف نشدند و با شناخت از بازار به تبلیغ کارشان پرداختند. بهروز معتقد است:” زمانی که شما وارد یک کاری می‌شوید که تا قبل از شما کسی آن را تجربه نکرده باید صبر داشته باشید تا به نتیجه برسید، چون حتما یک کاری که نخستین بار است عرضه می‌شود مشتری هایش را دیر یا زود پیدا می‌کند“.
رزینی که این دو برادر در استفاده از آن پیشقدم شده اند حالا چند سالی است آن قدر رایج و پرکاربرد شده که حتی به کسب و کار‌های خانگی هم راه پیدا کرده است.
آقای بهروز علی نژاد توضیح می‌دهد: ” با رزین خیلی کار‌ها می‌توان انجام داد. لوستر، کاشی، ظرف و ظروف، زیورآلات و هر چیز دیگری که به ذهنتان برسد می‌شود با رزین ساخت“. با این حال استفاده از رزین مهارت خاصی می‌خواهد. مهارتی که باعث می‌شود محصول نهایی کیفیت و دوام خوبی داشته باشد و آسیب پذیری آن پایین بیاید. برادر بزرگ‌تر می‌گوید:” یک سری از فوت و فن‌ها با تجربه به دست می‌آید. هر چه شما جلوتر می‌روی به کارتان مسلط‌تر خواهی شد و ایراد‌ها را برطرف می‌کنی. اولین میزی که برای خانه خودم ساختم این مشکل را داشت که وقتی لیوان را می‌گذاشتیم میز زرد می‌شد؛ بعد رفتیم به دنبال اینکه این مشکل را حل کنیم؛ به دو ماه نرسید که این مشکل را حل کردیم. از آن به بعد دیگر سطح هیج کدام از کار‌های من در اثر حرارت زرد نشد“.
استفاده حرفه‌ای از رزین، خیلی‌ها را طالب یادگیری فوت و فن کار برادران علی نژاد کرده است. در کارگاهشان، کارگاه‌های آموزشی برپا می‌کنند و متقاضیان زیادی را آموزش می‌دهند. بهروز اضافه می‌کند:” ما در ورک شاپ هایمان تا امروز نزدیک به ۴۰۰ هنرجو را آموزش داده ایم. خیلی هایشان موفق بوده اند و به دنبال همین کار رفته اند. در ورک شاپ هایمان ما مقدمات کار با رزین را آموزش می‌دهیم “.
از اینجا به کودکی بهنام و بهروز اگر برگردیم، همه بازی و شاگردی بوده در نجاری عمو قاسم. بهروز توضیح می‌دهد:” در ابتدا کارمان را از پشت بام خانه عمو قاسم شروع کردیم. گاهی با بهنام در خانه شب تا صبح کار می‌کردیم. من بودم و عمو قاسم و بابام و بهنام. بعد از ۵ سال به کارمان وسعت دادیم و الان ده نفر در کارگاه ما مشغول به کارند“.
این کارآفرین ادامه می‌دهد:” شغل خیلی خوبی است. شغلی است که تقاضا و نیاز بازار به آن زیاد است و دست برای تولید کار خوب هنوز کم است“.
صاحبان این کارگاه هیچ فروشگاهی در سطح شهر ندارند و تنها از راه صفحه مجازی شان تبلیغ و بازاریابی می‌کنند. بهروز می‌گوید:” صفحه مجازی ما ۹۰ درصد به فروش ما کمک کرده. حتی دو سال است که دیگر تبلیغات هم نداریم و مشتری هایشان را پیدا کردیم.
او به میز‌های بسته بندی شده در کارگاهشان اشاره می‌کند و می‌گوید ما این میز‌ها را به عمان و عراق صادر می‌کنیم و به تازگی با محصولات مان یک هتل در دبی را تجهیز کرده ایم».
از بازی تا شاگردی در نجاری
عمو قاسم که با انگیزه یک جوان در کارگاه برادرزاده هایش الوار‌های چوب را جابجا می‌کند از پشتکار بهنام و بهروز تعریف می‌کند و می‌گوید:” روز‌هایی بود که با بهروز و بهنام از ساعت هفت صبح تا ده شب کار می‌کردیم که نتیجه بگیریم. سه طبقه چوب رو کول می‌کردیم می‌بردیم بالا که شکر خدا نتیجه هم داد“.
روز‌هایی که چشمشون رو آشنا کرده با چوب و علاقه‌مند به ساختن اسباب بازی‌های چوبی.
بهنام برادر کوچک‌تر هم ان روزها را این طور به یاد می‌آورد: ”سنم خیلی پایین بود. می‌رفتیم نجاری عمو بازی می‌کردیم یک شمشیر هم درست می‌کردیم“.
بهنام ادامه می‌دهد:” اوایل کارمان با بهروز می‌رفتیم تکه چوب‌هایی را که الوارفروش‌ها برای دور انداختن بیرون از مغازه شان گذاشته بودند جمع می‌کردیم و با آن‌ها یک اثر هنری تولید می‌کردیم“.
آنچه بهنام و بهروز در نجاری عمو قاسم و بعد‌ها تحقیق و جستجوی غیردرسی فرا گرفتند مهارتی است که جای خالی آن همیشه در نظام آموزشی مدارس احساس می‌شده. بهروز می‌گوید:” سیستم اموزشی ما در این زمینه واقعا ضعیف عمل کرده. یک جوان برای من ۵ تا مدرک آورده، اما حتی یک اره هم نمی‌توانسته دست بگیرد. تنها راهش این است که شما بروید در یک کارگاه و تجربی کار یاد بگیرید“.
بهنام در باره قابلیت‌های کار با رزین می‌گوید: ” کار با رزین خیلی قشنگ است. من هر کاری می‌سازم لذت می‌برم. بخاطر اینکه مثل اثر انگشت است. طبیعت چوب انقدر زیبا و متنوع است که هر کار یک شکلی از آب در می‌آید. شما فکر کنید هر روز دارید برای خودتان یک اثر هنری خلق می‌کنید. انقدر جذابیت دارد که هیچ وقت خسته کننده نمی‌شود“.
با آنکه بازار تولید کنندگان محصولات چوبی بازار و رقابتی است، اما در کارگاه برادران علی نژاد هیچ خبری از رکود نیست. خلاقیت و به روز رسانی دو عامل اصلی رونق گرفتن کسب و کار این کارگاهه.
حرفه‌ای که بتواند از مواد اولیه به ظاهر بی مصرف محصولاتی به صرفه و در عین حال مدرن و مقاوم تولید کند نیاز این روز‌های بازار و مشتری هاست. شما هم اگر حرفه‌ای می‌شناسید که قابلیت دارد با یک ابتکار ساده به یک کسب و کار پررونق تبدیل بشود با صفحه حرفه‌ای شو در میان بگذارید.
اگر هم علاقه‌مند به یادگیری این مهارتید بدانید در کنار کارگاه‌های شخصی، سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف و سازمان فنی حرفه‌ای هم صفر تا صد کار با رزین را در دوره‌های آزادشان آموزش می‌دهند.
