یک‌پنجم جنگل‌های زاگرسی به قارچ زغالی آلوده شدند
رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال با اشاره به اینکه یک‌پنجم از رویشگاه‌های زاگرسی معادل یک‌میلیون و ۴۰۰هزار هکتار به بیماری قارچ‌زغالی آلوده شده‌اند، گفت: دستورالعملی برای حفظ اکوسیستم جنگلی زاگرس تهیه و ۱۰ درصد بودجه زاگرس به احیای بلوط اختصاص داده شده است ولی این بودجه کافی نیست و ضروری است که تمام مسئولان توجه ویژه‌ای به زاگرس داشته باشند.
فریبرز غیبی در گفت‌وگو با ایسنا، اکوسیستم زاگرس را اکوسیستمی منحصر به‌فرد و مهم‌ترین و بزرگ‌ترین ناحیه رویش جنگلی کشور با ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار هکتار مساحت اعلام کرد و افزود: این ناحیه تولید‌کننده ۴۰درصد آب کشور است ضمن آنکه بیشترین جمعیت عشایر در این منطقه زندگی می‌کنند و معیشت آنها وابسته به این عرصه‌هاست. او درباره بیماری درختان بلوط منطقه زاگرس که سبب از بین رفتن پوشش گیاهی و خشک شدن برخی از نقاط زاگرس شده است، تصریح کرد: در سال ۸۷ سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور گزارش‌هایی از استان‌های ایلام و فارس مبنی بر خشک‌شدن درختان بلوط این مناطق دریافت کرد و بلافاصله کارگروهی متشکل از محققان مراکز تحقیقاتی کشور، اعضای مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع و بخش‌های اجرایی تشکیل داد. این کارگروه پس از بازدید و بررسی به این نتیجه رسید که سوسک‌های چوب‌خوار به جنگل‌های زاگرس حمله کرده‌اند. با حمله سوسک‌های چوب‌خوار درختان بلوط ضعیف و به بیماری «قارچ زغالی» دچار می‌شوند و از بین می‌روند.
رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال افزود: بیماری درختان بلوط نه‌تنها در جنگل‌های ایلام بلکه در مناطقی از جنگل‌های زاگرس در کرمانشاه، دشت برم کازرون، شوراب کردستان، کوهدشت لرستان، یاسوج و چهار محال و بختیاری نیز مشاهده شد و کم‌کم در حال سرایت به تمامی استان‌های زاگرس بود، حتی از بانه و مریوان هم بیماری قارچ‌زغالی و خشکیدگی درختان گزارش شد.
غیبی با بیان اینکه برای رفع بیماری درختان بلوط زاگرس و تشخیص علت آن از جوامع بین‌المللی مانند فائو نیز کمک گرفتیم، تصریح کرد: سوسک‌های چوب‌خوار و قارچ زغالی علاوه بر درخت بلوط، سایر گونه‌ها مانند گلابی وحشی، زالزالک و ارژن را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهند ولی به‌دلیل اینکه از نظر تراکم و جمعیت، بلوط بیشترین سهم را در زاگرس دارد، این بیماری اغلب به‌عنوان بیماری بلوط شناخته می‌شود.
وی ادامه داد: سازمان جنگل‌ها و مراتع پس از شناسایی بیماری گونه‌های زاگرس و علت آن، تحقیقی را برای شناسایی ژن مقاوم به مرکز تحقیقات جنگل‌ها و مراتع و تحقیق دیگری را برای ارزیابی و پایش جنگلی به پژوهشکده آب و خاک و آبخیزداری سفارش داد تا مکان دقیق گسترش قارچ زغالی شناسایی و امکان کنترل این بیماری فراهم شود. غیبی گفت: پس از گذشت ۲سال با همکاری‌های بین‌المللی دستورالعملی فنی برای حفظ اکوسیستم جنگلی تهیه شد که هم‌اکنون این دستورالعمل در شورای‌عالی جنگل سازمان جنگل‌ها در حال بررسی است و پس‌از جمع‌بندی و تصویب به‌عنوان یک راهکار برای مبارزه و کنترل خشکیدگی بلوط به ادارات کل منابع طبیعی اعلام می‌شود.
