بخش مصنوعات چوبی آخرین مرحله کار در صنایع چوب است و پس از این مرحله محصولات به دست مصرف‌کننده نهایی میرسد به همین خاطر دارای ارزش افزوده بالایی بوده و اهمیت زیادی را در بخش صادرات می‌تواند داشته باشد. لازم بذکر است که بر اساس مطالعات و مقالات ارائه شده در دومین اجلاس بین المللی جنگل و صنعت، ارزش افزوده مصنوعات چوبی ۳۰ درصد برآورد شده است و چنانچه بخش صنایع مبلمان نیز به آن اضافه شود ارزش افزوده این مجموعه تولیدات به حدود ۷۰ درصد خواهد رسید که رقمی قابل توجه است و اگر روند صادرات آن بهبود یابد تاثیر بسزائی در افزایش تولید ناخالص داخلی کشور و درآمد ارزی خواهد داشت.
اگر تولید محصولات چوبی را به دو بخش فرایندهای سرمایه بر و کاربر تقسیم نمائیم می توان چنین استدلال کرد که کشورهای پیشرفته در زمینه ساخت محصولاتی که نیاز به تکنولوژی بالا تر و سرمایه بر دارد از مزیت نسبی بیشتری برخوردارند و در مقابل هر چه به سمت محصولات کاربرتر که نیاز به مهارت فردی نیروی انسانی دارد پیش برویم مزیت نسبی سایر کشورها از جمله ایران افزایش می یابد که این مسئله درخصوص محصولات منبت‌کاری که از ارزش افزوده بالاتری نیز برخوردارند قابل تامل تر است.
برخی از محصولات صنایع چوب که در تولید مبلمان و مصنوعات چوبی از قبیل تخته خرده چوب ، تخته فیبر ، MDF، روکش چوبی و تخته لایه کاربرد دارند توسط صنایع داخلی تولید می‌گردند ، این صنایع در سال های اخیر با مشکلات زیادی درخصوص تامین مواد اولیه چوبی مواجه بوده‌اند زیرا از یک طرف امکان واردات مواد اولیه بدلیل دیدگاه های سازمان حفظ نباتات میسر نبوده و از طرفی میزان برداشت چوب از جنگل ها بدلایل حفاظتی کاهش یافته است، علیرغم این تنگناها این صنایع در سال های اخیر عمدتاً از رشد تولید قابل توجهی برخوردار بوده و توانسته بخشی از نیاز صنایع مبلمان و مصنوعات چوبی را تامین کند.
