استفاده از چوب برای جذب گردشگر

معماران: خورخه خاویر آندراده بنیتز، خاویرمرا لونا، دانیل مورنو فلورس
مکان: زامباهوا، اکوادور (Zumbahua, Ecuador )
مساحت: ۶۱۶٫۰ متر مربع
سال ساخت: ۲۰۱۳
مهندس سازه: گیرمو گومز
ساخت و ساز: گابریلا سوایوس
طراحی: فرانسیسکو سوارز

در یک منطقه توریستی با یک چشم انداز زیبا ؛ چه کاری باید انجام داد تا نظر همه را به خود جلب نماید ؟
این سوال در واقع پرسش اصلی یک پروژه تحقیقاتی معماری برای افزایش بازدید کنندگان یک منطقه توریستی در زامباوای کشور اکوادور بود . سایت بر روی روی لبه دهانه یک آتشفشان واقع شده است و دریاچه ای که دراثر بارندگی در دهانه ایجاد شده منظره ای بدیع را رقم زده است .
کیلوتوآ، به خاطر مختصات جغرافیایی آن یعنی قرار گرفتن بر لبه ی دهانه و داشتن دریاچه تبدیل به یک سایت گردشگری بسیار محبوب در اکوادور شده و هرروز استقبال بیشتری از آن می شود.
این منطقه در ۱۷۰ کیلومتری جنوب کویتو در رشته کوه های آند قرار گرفته و ارتفاعی درحدود۳۹۷۴ متر از سطح دریا دارد . قطر دهانه‌ی آتشفشان حدودا ۳ کیلومتر است و به خاطر مواد معدنی موجود ؛ آب دریاچه رنگی متمایل به آبی فیروزه ای دارد .این رنگ ناب و خالص یکی از مشخصه های اصلی و زیبائی های این سایت است.
اکوسیستم این منطقه پارامو آند است ! یعنی پوشش گیاهی شامل : چمن کم پشت، درختچه های کوتاه بومی و درختان کوچک . همه این عناصر در کنار هم چشم انداز زیبا و منحصر به فردی ایجاد نموده است .
کیلوتوآ از قدیم سکونت گاه جمعیت بومی ارتفاعات اکوادور بوده است که به طور عمده از راه کشاورزی امرار معاش می کرده اند. شالالاها، یکی از گروه های بومی منطقه هستند که از قدیم در محیط زندگی خود با این آتشفشان ارتباط داشته اند. ساکنان این منطقه بکر و زیبا برای سرمایه گذاری در صنعت گردشگری اقدام به احداث هتل و میهمانسرا، رستوران و دیگر خدمات مرتبط نموده اند تا مسافران را به سمت جاذبه های این منطقه فرا خوانند.
وزارت گردشگری اکوادور نیز سعی کرد است تا با ارائه ی زیرساخت های مکمل مانند تکمیل و بهینه سازی راه های دسترسی به این منطقه و حمایت از سرمایه گذاری مردم محلی به آنان برای جذب درآمد از این طریق کمک کند.
ساختار طبیعی در لبه ی بالایی آتش فشان به بینندگان اجازه می دهد محیط اطراف را بی هیچ مانعی تا دوردست ها تماشا کنند . سوالی که به عنوان یک چالش برای معماران مطرح بود در واقع توجه به این نکته بود که : منظره ی انتخاب شده ی لبه ی آتش فشان تقریبا شبیه سایر منظره هایی است که در سراسر مرز دهانه آتشفشانی دیگر مناطق نیز میتوان مشاهده نمود ؛ باید دید چه می توان کرد تا این منظره از سایر مناطق متمایز شود و بتوان نظر مثبت گردشگران را مشخصا به این نقطه جلب نمود.
پاسخ گروه معماری این بود که: ما باید بتوانیم در این پروژه فرصتی ایجاد کنیم تا بازدید کننده گان بتواند از یک چشم انداز مناظر مختلفی را ببیند که در مکان های دیگر امکان آن نیست.
عبور افراد از یک گذرگاه پوشیده از چوب با دیواره های شیشه ای نه چندان بلند که تا لبه ی صخره ها امتداد دارد ؛ حسی از سرگیجه و هیجان ، مانند “پرواز” را در او تولید می کند ؛ تجربه ای بیادماندنی که در هیچ کجای دیگر مشابه آنرا حس نکرده است. پیش بینی فضاهائی آرام نیز برای گردشگران امکان دمی آسودن و کمی هم درون گرائی و تعمق را فراهم آورده است .
برای این کار معماران از دو سطح استفاده نموده اند ؛ یکی یک گذرگاه عریض چوبی بر بالای دهانه و کمی متمایل به داخل میان زمین و آسمان !! و دیگری پلکانی وسیع ازجنس چوب ، مستقیما زیر آن و متمایل به داخل دهانه ، این حرکت ساده اما روشن باعث می شود بازدید کننده فرصت یک تجربه متفاوت را داشته باشد ؛ او می تواند یک منظره را از دو سطح ببیند و دو حس متفاوت را در یک مکان تجربه نماید .
ماده اصلی بکار رفته دراین سازه چوب و شیشه است . چوب ضمن اینکه به عنوان ماده ای طبیعی به بافت محیطی آسیبی وارد نمی کند بلکه رنگ آن نیز در تعارض با رنگ حاکم ، یعنی خاکستری آتشفشانی و آبی فیروزه ای دریاچه ؛ بسیار درخشان و چشمگیر به نظر می آید .طراحی ساده با چوبهای موازی ، و دیواره های چوبی نه چندان بلند و شیشه های محافظ به ارتفاع همان دیوارها ؛ ضمن حفاظت ازبازدیدکنندگان در برابر سقوط ؛ مانع دید منظره نیز نمی شود.هیچکدام از فرمها و اتصلات چوبی نیز به گونه ای نیست که در ذهن بیینده مانعی برای دیدن منظره ایجاد نماید . راه رفتن برروی چوبها ؛ حسی طبیعی را برای رسیدن به لبه آتشفشان ایجاد می نماید .
پیاده رویی که به سوی منظره ی بالا می رود لبه های سنگی دارد و مسیر آن پر از شن تقریبا سفید رنگ است و مسیر را مشخص می کند تا بتوان آن را دید و در آن راه رفت ؛ این روش در عین حال کیفیت طبیعی مکان چشم انداز را هم تغییر نمی دهد. در مجموع تمام تلاش معماران بر آن بوده است که هماهنگی طبیعی تغییر ننماید و اگر در آینده به این سازه نیاز نداشتیم به آسانی قابل حذف و جا به جایی باشد.
پروژه، وضعیت فعالیت گردشگری در این منطقه را بسیار متحول خواهد نمود و به همین دلیل افراد محلی تلاش بسیاری برای حفظ سازه و نگه داری آن از خود نشان می دهند.
این پروژه را می توان یک نمونه ی موفقیت آمیز از همکاری دولت، مردم و طراحان و معماران دانست که با هم کاری توانسته اند به آن چه مدنظرشان بوده است نزدیک شوند.

دیدگاه پارس آرای

پروژه حاضر یکی از مواردی است که می تواند کاربردهای وسیعی در کشور ما داشته باشد .
ما مناطق طبیعی بسیار متنوعی برای گردشگری در اختیار داریم . این به غیر از جاذبه های تاریخی و آثار بجا مانده از قرون گذشته است که هرکدام در جای خود قابل تعمق بسیار است . طبیعت ایران ،از کویرها و بیابانهای وسیع گرفته تا نقاط کوهستانی و مرتفع ؛ مناطق کاملا خشک تا مناطق مرطوب شمالی ؛ همه می تواند به یک جاذبه بی بدیل گردشگری تبدیل شود.
استفاده از ایده های طراحان با ذوق و فرهیخته ؛ در کنار مصالح طبیعی مانند چوب ؛ می تواند هر منطقه ای را به مکانی برای بازدید گردشگران تبدیل نماید
در اجرای پروژه هائی مانند Quilotoa Shalalá ؛ استفاده گسترده از تمامی قابلیت های چوب ؛ بسیار چشمگیر است .
پیشنهاد پارس آرای برای اجرای چنین سازه هائی ؛ استفاده از چوبهای مقاوم و فرآوری شده IPE و یا Pine است ؛ که در شرائط اقلیمی مناطق گوناگون کشور توسط پارس آرای تجربه شده و دوام و استحکام زیادی را ازخود نشان میدهند.

منبع:http://www.parsaray.com/